%0 Journal Article %T پیوند فضا و جنسیت بر بستر مدرنیته در شهر و معماری ایران %J فصلنامه پژوهشی شهرسازی و معماری هویت محیط %I دکترپرویز اکبری شاپا:9782-2716 %Z 9782-2716 %A صدوقیان‌زاده, مینوش %D 2020 %\ 05/21/2020 %V 1 %N 2 %P 103-90 %! پیوند فضا و جنسیت بر بستر مدرنیته در شهر و معماری ایران %K جنسیت %K معماری %K شهر %K مدرنیته %K هویت مدرن %R 10.22034/(jrupa-ei).2020.114190 %X این نوشتار چکیده‌ی پژوهشی است جامع که برای بررسی چگونگی پیوند میان فضای کالبدی و ساختار جنسیت در دوره‌ی مدرنیته در ایران انجام شده است. نگرش انتقادی به دگرگونی‌های فضایی مدرنیته در شهر و معماری ایران پیوسته به پدیده‌ی گسست میان فرم و محتوی اشاره کرده است. معماران و پژوهش‌گران شهری از این پدیده به‌عنوان یک مسئله در روند پویای دگرگونی‌های فضای کالبدی/اجتماعی یاد کرده‌اند. روند تحولات مدرن جامعه که از اواخر قرن نوزدهم در ایران چشمگیر می‌شود، با کمیت و کیفیت‌های گوناگون تا به امروز هم‌چنان ادامه دارد. اگرچه مناسبات اجتماعی/جنسیتی و سازمان فضای کالبدی هریک در روند تحولات تاریخی خود در عصر معاصر دچار گسست شده‌اند، اما به‌نظر رسیده و چنین ادعا شده است که این دو پیوند دیرینه‌ی خود را نیز از دست داده‌اند. این پژوهش با رویکردی جامعه‌شناختی به روند دگرگونی‌های فضای معماری و شهر، بار دیگر پدیده‌ی گسست این دو منظومه، اجتماعی/جنسیتی از یک‌سو و فضایی/کالبدی از سوی دیگر را به پرسش می‌کشد. پاسخ این پرسش با تکیه بر نظریه‌ی "هویت اجتماعی" گیدنز و "تمایز" بوردیو در چرایی و چگونگی هویت مدرن نهفته است، پاسخی که پیوند تاریخی میان فرم و عملکرد یا فضا و متن را تایید می‌کند، هویت اجتماعی مدرن در حین تحول و در کنشی متقابل مناسبات اجتماعی/جنسیتی و همچنین اشکال فضایی را، آگاهانه یا ناآگاهانه، دگرگون می‌کند. %U https://www.ei-journal.ir/article_114190_be48122e91a0007507968abf9b5a39e2.pdf